Προσμονή

Σε μια ήσυχη στιγμή μελαγχολίας, όταν η ψυχή μου γέμισε από τους στίχους ενός τρυφερού ποιήματος, γεννήθηκε αυτό το έργο. Η «Προσμονή» είναι μια απεικόνιση της εσωτερικής γαλήνης που συνυπάρχει με την ελπίδα. Μια γυναικεία μορφή κάθεται απέναντι στη δύση, απορροφημένη στον εσωτερικό της κόσμο, δίπλα σ’ ένα φθινοπωρινό δέντρο.

Δούλεψα με έντονα ακρυλικά πορτοκαλοκίτρινα χρώματα, σμιλεύοντας την επιφάνεια με σπάτουλα, αλλά και με την παλάμη μου, αφήνοντας το σώμα μου να ενσωματωθεί στη δημιουργία. Τα φύλλα του δέντρου είναι δουλεμένα με το κουταλάκι του καφέ – ένα παιχνίδι παιδικής απλότητας και συμβολισμού. Το περίγραμμα τους τονίζεται με χρυσό σωληνάριο για γυαλί, φωτίζοντας κάθε ελπίδα μέσα στο σκοτάδι.

Παρά τη μελαγχολική αύρα, στο έργο επικρατεί φως και προσδοκία – μια αθόρυβη, αλλά ισχυρή επιθυμία για ό,τι όμορφο έρχεται.


---

Ποίημα - Έμπνευση από το έργο

Προσμονή

Σε φθινοπωρινά χρώματα βουτηγμένη
μια σιλουέτα, γέρνει στην ανάμνηση.
Ο χρόνος δεν κυλά – ανασαίνει.
Τα φύλλα ψιθυρίζουν μυστικά
κι ο ουρανός ανάβει φλόγες προσμονής.
Δεν είναι η θλίψη που μένει,
είναι αυτό που ακόμα δεν ήρθε…
κι όμως ζει ήδη μέσα μας.