Βιολί

Η μουσική δεν ακούγεται μόνο — τη βλέπεις, τη νιώθεις, τη σέβεσαι.
Το έργο αυτό είναι ένας φόρος τιμής στο βιολί, που για μένα είναι ο βασιλιάς των μουσικών οργάνων. Ένα σύμβολο ευαισθησίας, πάθους, δέους.

Δούλεψα με μία προσωπική τεχνική. Συγκέντρωσα φύλλα από το κτήμα μου και, αφού ολοκλήρωσα το πρώτο χέρι, τα τοποθέτησα στον καμβά. Με βαμβάκι και ακρυλικά, χάραξα με ευλάβεια το αποτύπωμά τους.
Ήθελα να δείξω πώς η μουσική αγγίζει τη φύση, το σώμα και την ψυχή.
Μέσα από το έργο αναδύονται δύο σκιώδεις φιγούρες, με βιολί και βιολοντσέλο. Παίζουν όχι για να ακούγονται, αλλά για να γεννούν συναίσθημα.

Γονατίζω μπροστά τους. Γιατί εκεί κατοικεί το άφθαρτο.

Ποίημα
«Βιολί»
Στα δάση των ήχων, το βιολί ανασαίνει.
Όχι σαν όργανο, σαν προσευχή.
Τα φύλλα υποκλίνονται,ο αέρας σωπαίνει.
Κι εγώ γονατίζω εμπρός στο μεγαλείο της μουσικής, που αγγίζει την ψυχή μου με το δοξάρι της.
Η τέχνη δεν φωνάζει,
απλά χρωματίζει τη ζωή.
Μαρία Σαρρή - Μπελέ